80 гадоў з дня трагедыі ў вёсцы Хатынь
22.03.2023 г.
Хатынь — не проста старонка вайны, гэта сімвал найвялікшай трагедыі, боль беларускага народа.
У гэты дзень 80 гадоў таму — 22 сакавіка 1943 г. – на зямлі не стала вёскі Хатынь. Была спалена дашчэнту чарговая ветлая беларуская вёсачка. Ад рук карнікаў загінулі амаль усе яе жыхары: 149 чалавек, з якіх 75 – дзеці.
З дамоў карныя атрады выгналі старых, дзяцей, жанчын і мужчын. Хворых і нямоглых падштурхоўвалі прыкладамі. Усіх сагналі ў хлеў і падпалілі. Пад напорам дзясяткаў чалавечых целаў не вытрымалі і паваліліся дзверы. У падпаленай вопратцы, ахопленыя жахам, людзі кінуліся бегчы, але тых, хто вырываўся з полымя, фашысты стрымана расстрэльвалі з аўтаматаў і кулямётаў. Самаму маленькаму жыхару Хатыні было ўсяго 7 тыдняў.
З успамінаў адзінага дарослага чалавека, які выжыў у трагедыі," Непакоранага «Іосіфа Камінскага:» і мяне павялі ў той хлеў… дачка, сын і жонка – там. І людзей столькі нагналі, што руку не падымеш … падпалілі зверху, гарыць дах, агонь на людзей сыплецца, душацца гэтыя людзі, так здушылі, што і дыхаць ужо няма магчымасці… тут дзверы расчыніліся, а людзі не выходзяць. Што такое? А там страляюць, кажуць. Я сыну кажу: «праз галовы, праз галовы трэба!». Сын таксама выскачыў. Адбег метраў пяць-яго і паклалі. „Уставай, яны паехалі ўжо!», – казаць. Стаў яго выцягваць, аж у яго і кішкі ўжо … спытаў яшчэ толькі, ці жывая мама … не дай бог нікому, хто на зямлі жыве, каб не бачылі і не чулі гора такога».
Трагедыя Хатыні — адзін з тысяч фактаў, якія сведчаць аб мэтанакіраванай палітыцы генацыду гітлераўскай Германіі ў адносінах да насельніцтва Беларусі. Хатынь увасабляе сабой звыш 9 000 вёсак і вёсак Беларусі, многія з якіх былі спалены разам з людзьмі і ўжо ніколі не адрадзіліся.
